ΦΩΤΑ9 04|07 κείμενα

1
Σ' ένα κόσμο ανοίκειο και ξένο
με τις αισθήσεις μας πυρπολημένες
από την καταιγιστική και ακατανόητη πραγματικότητα
κολλημένοι σαν βδέλλες
στην ασφάλεια της ανάγκης και της συνήθειας
Προσαρμοζόμαστε συνεχώς σ' αυτό που φέρνει η τύχη
και χάνουμε -για πάντα- αυτό που κάποτε
προσπάθησε ν’ ανθήσει.

2
Μια θλίψη
άσχετη από των εποχών την ταπεινότητα
συνθλίβει τις αισθήσεις μου

άρρητα και βουβά
όλα γίνονται εικόνες
προβολές φωτός
κόκκινα μάτια μπροστά σε pixels που αναβοσβήνουν

Περπατώ
Πίσω μου σέρνονται
τα παιδικά παιγνίδια μου
στους ίδιους δρόμους
προσπερνώ τους ίδιους κουρασμένους ανθρώπους
γερασμένους από το μέλλον τους

Λοξοκοιτάτε βιαστικά
πότε
χορέψατε με πόδια γυμνά
στις πλάκες ή στο παρκέ του σπιτιού σας
επαναλάβατε το ίδιο στην ταράτσα
μέχρι ‘’οι μέρες που στέκονται μπροστά σας’’
να ψοφήσουν τελείως
και να μείνετε μονάχοι με τα γυμνά
βρόμικα πόδια σας.


3
Με το κουταλάκι του γλυκού
μάζεψα με προσοχή λίγη αγάπη που χύθηκε στο τραπέζι
την ξανάβαλα στο γυάλινο βάζο με τις αυταπάτες

Μέχρι να δύση ο ήλιος
έπλυνα τα χρωματιστά ρούχα
και τα άπλωσα στην ταράτσα
καθώς έσταζαν τα νερά
από κάτω η φωτισμένη κίτρινη πόλη

Δεν κατάλαβα πότε ξεκίνησε η βροχή.



4
Καθώς καμπυλώνεται ο χρόνος
κι απέναντι προβάλλει η άνοιξη
Εδώ
μέσα στα τσιμέντα και τους ρύπους
ζεστή τη μέρα
παγωμένη τη νύχτα
η πόλη ακίνητη
σε καραντίνα ευτυχίας
μακαρίζει τη ματαιοδοξία της.



5
Αργά το απόγευμα
την ώρα που η μέρα γίνεται νύχτα
και στα χωριά
πίσω από τα φωτισμένα παράθυρα
οι γυναίκες βράζουν το γάλα
και οι άντρες τρώνε βιαστικά
για να πάνε στο καφενείο
το κρύο του χειμώνα είναι ζεστό

Σχεδόν νύχτα πια
είναι η καλύτερη ώρα για να γίνεις σιωπή
να κοιτάξεις τον κουρνιαχτό της ζωής σου
και να κοιμηθείς ήσυχα
αύριο, έτσι κι αλλιώς δεν θα είναι μια καινούργια μέρα.


6
Αποσπάσματα συνειρμοί
σκέψεις που περνούν και χάνονται
ερεθίσματα των αισθήσεων
που μας καθήλωσαν και έφυγαν
ξαναγύρισαν, έμειναν στη μνήμη μας
Θραύσματα ενός ανολοκλήρωτου κόσμου
μιας βιαστικής ζωής
Αυτά που δεν προλάβαμε να αγαπήσουμε
Αυτά που ξαφνικά φωτίζουν την ύπαρξη μας
Αυτά που περιμένουμε να φέρει η άνοιξη ή κάποιος άλλος.




7
Χαμογέλασες από μακριά για να σε γνωρίσω
Όλα ίδια όπως πριν τρία ή τέσσερα χρόνια
που ξαναειδωθήκαμε τυχαία
την ίδια μέρα, στον ίδιο δρόμο, μπροστά στο ίδιο παρτέρι.
Τα ίδια πουλιά όπως και τώρα χάζευαν αφηρημένα την άνοιξη.
Η λάμψη σου θολή
όμως λάμψη
Γύρισες λίγο για να φύγει ο ήλιος από τα μάτια σου
και να με δεις καθαρά
Σίγουρα γερασμένος
χωρίς καινούργια ρούχα
με κατάλαβες αμέσως
Φαινόσουν χαρούμενη και σίγουρη για τον εαυτό σου
Ξεφλουδίσαμε βιαστικά τις λέξεις
της άξαφνης συνάντησης
Γύρισες στους φίλους σου
Κι εγώ συνέχισα να χαζεύω την άνοιξη.


8
Στο Δρόμο / Επαρχία / Σαν μαγεμένος
Έγκλειστοι των Αθηνών
Βιογραφικό σημείωμα / Βεβαιώσεις και Αποδείξεις / Πιστοποίηση
Φτιάξτε μου Σύνορα
Αγενείς
Ξεφλουδίσαμε βιαστικά τις λέξεις
Μαύρισες, που ήσουνα;
Τι κάνεις τώρα; / Ότι έκανα πάντα
Βαρέθηκα / Έλα γκρινιάρη
Μπορεί να ανακαλύψεις συναισθήματα που δεν ήξερες ότι υπάρχουν
Δεν θέλω να ζω μόνο στις εκδρομές
Τα λέμε / Φιλάκια
Συγνώμη που χθες έφυγα τόσο βιαστικά αλλά το επόμενο τρένο ήταν σε 20’
Εκεί είναι αλλιώς, επικίνδυνα
Κύρια Πρόεδρε πως μιλάει έτσι ο μάρτυς; / Ησυχία παρακαλώ!
Κάθισες πάνω μου σαν κόσμημα
Σε ευχαριστώ μωρό μου
Δε γίνεται αυτό
Δεν θα περάσει / Διεκδικούμε / Φονιάδες των λαών
Ταιριάζεις τόσο με το χώρο
Η επαναχρησιμοποίηση είναι η λύση όχι η ανακύκλωση
Σας ευχαριστούμε