χρόνια είχα να μπω μέσα
το κτίριο του πανεπιστημίου ανακαινισμένο
όχι όμως και η αίθουσα του κινηματογράφου, η Ίριδα
η φθορά δεκαετιών
στις μαυρισμένες μπαρόκ κολώνες,
στα φθαρμένα υφάσματα των καθισμάτων,
στον πρόχειρο πλαστικό διάδρομο
στους βρώμικους τοίχους
τα καινούργια συνθήματα του δεκέμβρη
αφορμή η ταινία "νύχτα και καταχνιά" του Αλέν Ρενέ
στα 40' μιας παλιάς κόπιας αποκαλύφθηκε όλη η τραγωδία
των γερμανικών στατοπέδων συγκέντωσης
δεν είμασταν ούτε δέκα άνθρωποι
και με αφορμή το θάνατο
συντονίσαμε την ύπαρξη μας
και προσφέραμε δύο ώρες
ο ένας στον άλλο
στην αποκάτω αίθουσα
χαρούμενοι άνθρωποι χόρευαν παραδοσιακούς χορούς
την ίδια ώρα
στο jazz festival, χιλιάδες άνθρωποι
ανάμεσα σε χορηγούς ουίσκι και τσιγάρων
προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν
μανώλη, ευχαριστώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου