κείμενο - φωτογραφία: Φραντζέσκα Ντόγκα
Το πρωί ξυπνάμε από τη λειτουργία της εκκλησίας του Αγίου Νεκταρίου, Πίσω από την κουρτίνα κι ανάμεσα στα λευκά πέτρινα σπιτάκια διακρίνω τις φιγούρες των πιστών με τα καλά κυριακάτικα ρούχα τους. Ξαφνικά ο ουρανός πάνω από τον κάμπο με τους ελαιώνες, ως το λοφάκι στην παραλία της Χιόνας, σκοτεινιάζει.
Η κοπέλα του ξενώνα μας διαβεβαιώνει ότι δε θα βρέξει: «εδώ δεν βρέχει σχεδόν ποτέ!»
Λίγο αργότερα στο φούρνο γνωρίζουμε την κυρία Κατερίνα, ανταλλάζουμε δυο τρεις κουβέντες και τέλος μας καλεί για καφέ.
Στη μικρή ταράτσα το σπιτιού της προσφέρει διπλό ελληνικό και κρητικά κουλουράκια.
Κάποτε, νέοι ακόμα, με το σύζυγός της άφησαν το φτωχό τους τόπο και έφυγαν για την Αυστραλία. Η δουλειά εκεί ήταν καλή, όμως τέσσερις μήνες μετά, ένα τροχαίο ατύχημα τους άλλαξε τα σχέδια. Ο κύριος Μανώλης έμεινε τρεις μήνες στο κρεβάτι, χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά. Η κυρία Κατερίνα έμεινε πετσί και κόκαλο από τη στενοχώρια. Τα μάζεψαν και γύρισαν πίσω.
Τώρα τα διηγούνται όλα με χαμόγελο…
«Ευτυχώς τα παιδιά μας έφτιαξαν τη ζωή τους κι είναι καλά!»
Για το μεσημεριανό μας επιλέγουμε την πιο παραδοσιακή ταβέρνα του χωριού. Στο διπλανό τραπέζι πέντε ντόπιοι με κατακόκκινα μάγουλα συζητούν χαμηλόφωνα για το απαγορευμένο κυνήγι του λαγού ενώ επευφημούν δυνατά τις εργασίες για το νέο δρομάκι του χωριού: «400 μέτρα πλακόστρωτο» !
Η κοπέλα του ξενώνα μας διαβεβαιώνει ότι δε θα βρέξει: «εδώ δεν βρέχει σχεδόν ποτέ!»
Λίγο αργότερα στο φούρνο γνωρίζουμε την κυρία Κατερίνα, ανταλλάζουμε δυο τρεις κουβέντες και τέλος μας καλεί για καφέ.
Στη μικρή ταράτσα το σπιτιού της προσφέρει διπλό ελληνικό και κρητικά κουλουράκια.
Κάποτε, νέοι ακόμα, με το σύζυγός της άφησαν το φτωχό τους τόπο και έφυγαν για την Αυστραλία. Η δουλειά εκεί ήταν καλή, όμως τέσσερις μήνες μετά, ένα τροχαίο ατύχημα τους άλλαξε τα σχέδια. Ο κύριος Μανώλης έμεινε τρεις μήνες στο κρεβάτι, χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά. Η κυρία Κατερίνα έμεινε πετσί και κόκαλο από τη στενοχώρια. Τα μάζεψαν και γύρισαν πίσω.
Τώρα τα διηγούνται όλα με χαμόγελο…
«Ευτυχώς τα παιδιά μας έφτιαξαν τη ζωή τους κι είναι καλά!»
Για το μεσημεριανό μας επιλέγουμε την πιο παραδοσιακή ταβέρνα του χωριού. Στο διπλανό τραπέζι πέντε ντόπιοι με κατακόκκινα μάγουλα συζητούν χαμηλόφωνα για το απαγορευμένο κυνήγι του λαγού ενώ επευφημούν δυνατά τις εργασίες για το νέο δρομάκι του χωριού: «400 μέτρα πλακόστρωτο» !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου