Με μια έξυπνη κίνηση του πύργου ο ηλικιωμένος με το καπελάκι, βγάζει ματ το συμπαίκτη του. Ανέκφραστος και σίγουρος για τον εαυτό του δέχεται τις επευφημίες των θεατών. Νοέμβριος, ένα παρατεταμένο καλοκαίρι φθάνει στο τέλος του. Ο ήλιος έχει δύσει από ώρα. Ο θαλασσινός αέρας σηκώνει ένα ελαφρύ κυματάκι αλλά διόλου δεν απασχολεί τις φιλενάδες που απολαμβάνουν το φθινοπωρινό τους μπάνιο. Η κυρία Κούλα με τα κάστανα, το καλαμπόκι και τα γλειφιτζούρια ανάβει τη λάμπα στο πόστο της. Οι παίχτες σέρνουν τα πιόνια στην υπαίθρια σκακιέρα του Παλαιού Φαλήρου για την καινούργια παρτίδα. Αφημένοι όλοι στη γλυκιά αποχαύνωση του απογεύματος, γυρίζουν ξαφνιασμένοι προς το πεζοδρόμιο. Ένα πιτσιρίκι, έχει ευθυγραμμίσει τις ρόδες του ποδηλάτου του στο πλακάκια - οδηγούς για τους τυφλούς και ουρλιάζοντας τρέχει δαιμονισμένα.
Κατεβαίνω στην αμμουδιά, η θάλασσα τώρα ήρεμη γλύφει την ακρογιαλιά, κάτω από ένα διαφημιστικό πάνινο στέγαστρο, μια χαρούμενη παρέα μεσήλικων γιορτάζει τα γενέθλια του Θωμά. Ο Θωμάς σβήνει τα κεράκια της τούρτας, φιλάει τους φίλους του, γεμίζει τα ποτήρια τους με κρασί, σηκώνει τα χέρια και το πρόσωπο του και βγάζει κραυγή χαράς. Η όμορφη γυναίκα της παρέας με λευκό πουκάμισο δεμένο με κόμπο στην κοιλιά, εδώ και ώρα λικνίζεται μόνη της στην ακροθαλασσιά.
Κατεβαίνω στην αμμουδιά, η θάλασσα τώρα ήρεμη γλύφει την ακρογιαλιά, κάτω από ένα διαφημιστικό πάνινο στέγαστρο, μια χαρούμενη παρέα μεσήλικων γιορτάζει τα γενέθλια του Θωμά. Ο Θωμάς σβήνει τα κεράκια της τούρτας, φιλάει τους φίλους του, γεμίζει τα ποτήρια τους με κρασί, σηκώνει τα χέρια και το πρόσωπο του και βγάζει κραυγή χαράς. Η όμορφη γυναίκα της παρέας με λευκό πουκάμισο δεμένο με κόμπο στην κοιλιά, εδώ και ώρα λικνίζεται μόνη της στην ακροθαλασσιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου