Φτάσαμε με το τελευταίο φως, μόλις είχαν ανάψει οι λάμπες στους στύλους της ΔΕΗ. Πελεκημένες πέτρες, πλατάνια και τρεχούμενα νερά. Μπροστά μας η πλατεία και δεξιά η εκκλησία της ‘’Γεννήσεως της Θεοτόκου’’. Το κρύο, στεγνό και διάφανο. Αφήσαμε τα σακίδια στον κλειστό περίβολο της εκκλησίας που θα γινόταν το κρεβάτι μας για το βράδυ και πήγαμε απέναντι, στην άλλη πλευρά της πλατείας, στον καφενέ της κυρά-Κωστάντως. Ένα ζευγάρι συνταξιούχοι ήταν οι μοναδικοί πελάτες και δίπλα τους η ηλικιωμένη ιδιοκτήτρια, δηλαδή τρεις από τους είκοσι περίπου μόνιμους κατοίκους. Ήταν καθισμένοι στις καρέκλες τους με τα χέρια διπλωμένα απέναντι από την ανοικτή τηλεόραση. Στον τοίχο φωτογραφίες από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της περιοχής, αλλά και από την ποδοσφαιρική ομάδα του Βραδέτου(!), της δεκαετίας του ’70.Η Γεωργία βοήθησε και φτιάχτηκαν γρήγορα σαλάτες και ομελέτες. Με τούρτα, κεράκια και στρακαστρούκες που κουβαλούσε για έκπληξη ο Τάκης, γιορτάσαμε τα γενέθλια της Νικολέττας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου