Το τρένο μετά από μια μικρή στάση στο Ορμένιο για να αλλάξει θέση η μηχανή, επέστρεψε στα Δίκαια που είναι ο τερματικός σταθμός. Απόγευμα. Τα λίγα σύννεφα εμποδίζουν τον ήλιο να ζεστάνει τη μέρα. Ησυχία. Λίγα άσπρα σπίτια με κεραμίδια στα δυτικά. Ανατολικά, τα ψηλά δέντρα κρύβουν το ποτάμι και τα σύνορα με τη Βουλγαρία και την Τουρκία, το λεγόμενο τριεθνές. Στο σταθμό δυο καθαρίστριες επιδέξια μαζεύουν τα σκουπίδια, σφουγγαρίζουν, πλένουν τα τζάμια, γεμίζουν με νερό τις δεξαμενές του τρένου. Αύριο το πρωί στις 6:30 η αμαξοστοιχία θα φύγει για τη Θεσσαλονίκη.
Περπατώ προς το χωριό, πίσω από το σταθμό ένα κλειστό καφενείο με πλαστικές καρέκλες και ένα παλιό παντοπωλείο με βεράντα. Από την ξύλινη πόρτα βγήκε ο ηλικιωμένος ιδιοκτήτης, κάθισε στην μοναδική καρέκλα και άνοιξε ένα βιβλίο. Πίσω από τις βιτρίνες λάστιχα και στεφάνια ποδηλάτων και στο πεζοδρόμιο δύο αντλίες βενζίνης και ένα παλιό ποδήλατο. Πιο πέρα το φωτογραφείο, με τη βιτρίνα του γεμάτη στρατιώτες, μαθητές και σημαίες από την τελευταία παρέλαση.
Περπατώ προς το χωριό, πίσω από το σταθμό ένα κλειστό καφενείο με πλαστικές καρέκλες και ένα παλιό παντοπωλείο με βεράντα. Από την ξύλινη πόρτα βγήκε ο ηλικιωμένος ιδιοκτήτης, κάθισε στην μοναδική καρέκλα και άνοιξε ένα βιβλίο. Πίσω από τις βιτρίνες λάστιχα και στεφάνια ποδηλάτων και στο πεζοδρόμιο δύο αντλίες βενζίνης και ένα παλιό ποδήλατο. Πιο πέρα το φωτογραφείο, με τη βιτρίνα του γεμάτη στρατιώτες, μαθητές και σημαίες από την τελευταία παρέλαση.
1 σχόλιο:
Μακριά απο την Αθήνα
Δημοσίευση σχολίου