Πρωί μιας νοτισμένης μέρας στο χωριό Λαιμός λίγα χιλιόμετρα από τις Πρέσπες, καφενείο του χωριού είναι το καφεπαντοπωλείο της Βασούλας. Καθόμαστε στο μοναδικό τραπέζι. Ο καφές ψήνεται αργά στην ξυλόσομπα. Κοιτάζω τριγύρω. Το μαγαζί είναι γεμάτο με τοπικά, βιολογικής καλλιέργειας, προϊόντα: φασόλια διαφόρων ποικιλιών και χρωμάτων, πιπεριές και γλυκά κουταλιού. Κολλημένες στο ψυγείο και τους τοίχους παιδικές ζωγραφιές σε σελίδες σχολικής ιχνογραφίας. Η Βάσω γεννήθηκε στο Λαιμό, έφυγε για σπουδές στη Θεσσαλονίκη και μετά από χρόνια και με άντρα νησιώτη, αποφάσισαν να ζήσουν εδώ. Αρκετοί από τους 1800 μόνιμους κατοίκους της περιοχής των Πρεσπών, ζουν στα χωριά από επιλογή και όχι από καταγωγή. Οι περισσότεροι δραστηριοποιούνται σε ξενώνες, οργανώσεις προστασίας της λίμνης, και βιολογικές καλλιέργειες.
Βγαίνουμε έξω. Ο ήλιος έχει στεγνώσει το χωριό από την πρωινή υγρασία. Σε δυο λεπτά είμαστε στον Άγιο Γερμανό και παρκάρουμε απέναντι από το Δημοτικό σχολείο. Τα πιτσιρίκια κυνηγιούνται στην αυλή. Η δασκάλα, όρθια στο κεφαλόσκαλο, ακουμπάει στην κολόνα και κοιτάζει τα παιδιά. Για λίγα δευτερόλεπτα όμως, κλείνει τα μάτια και με μια ελαφριά κίνηση του κεφαλιού στρέφει το κλειστό της βλέμμα στον ήλιο.
Βγαίνουμε έξω. Ο ήλιος έχει στεγνώσει το χωριό από την πρωινή υγρασία. Σε δυο λεπτά είμαστε στον Άγιο Γερμανό και παρκάρουμε απέναντι από το Δημοτικό σχολείο. Τα πιτσιρίκια κυνηγιούνται στην αυλή. Η δασκάλα, όρθια στο κεφαλόσκαλο, ακουμπάει στην κολόνα και κοιτάζει τα παιδιά. Για λίγα δευτερόλεπτα όμως, κλείνει τα μάτια και με μια ελαφριά κίνηση του κεφαλιού στρέφει το κλειστό της βλέμμα στον ήλιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου