Περπατούμε σε ένα πολύ στενό μονοπάτι σκαμμένο στα βράχια. Απορώ πως το περνούν τα γελάδια. Καθώς ο ήλιος φεύγει προς τη δύση και κρύβεται πίσω από σύννεφα βροχής, ο καιρός αλλάζει συνεχώς. Στο βάθος σε μια βραχώδη κορφή ξεχωρίζει η σιλουέτα ενός άντρα. Περνούμε μπροστά από το στενό βάραθρο της Γκαϊλότρυπας και ανηφορίζουμε βορειοανατολικά προς τη λούτσα του Ρομπόζη και την παλιά στάνη. Είναι αργά, είμαστε βρεγμένοι, κουρασμένοι και πεινασμένοι. Η πηγή κάτω από τη Δρακόλιμνη δεν είναι μακριά αλλά δεν γίνεται να συνεχίσουμε. Ο άντρας που είχαμε δει νωρίτερα είναι ένα παιδί 16 χρονών, ο Μίλο από την κεντρική Αλβανία και αντί για μαθητής είναι βοσκός· πριν δύο εβδομάδες ανέβασε τα γελάδια και θα μείνει μαζί τους μέχρι το τέλος του καλοκαιριού.Το πρωί ο ήλιος στεγνώνει το χορτάρι και εμείς τα ρούχα μας. Οι αγελάδες βόσκουν στις πλαγιές και τα τσοπανόσκυλα μας γαβγίζουν που και που, αλλά πιο διακριτικά από χτες. Ο Μίλο τρώει πρωινό μαζί μας, ο θείος του έχει ένα άλλο μαντρί στην περιοχή και ο πατέρας του, του τον εμπιστεύτηκε. Έτσι, στο άνθος της νιότης του αντί να κυνηγά κορίτσια, κυνηγά τα ζώα στο βουνό για τριακόσια ευρώ το μήνα! Ο ιδιοκτήτης του κοπαδιού έχει ξενώνα κάτω, σε κάποιο από τα χωριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου